اشاره: حدود دودهه می‌گذرد از آن روزهای خرداد ٧٦ که گفتن از توسعه سیاسی به‌عنوان ارکانی از گفتمان اصلاحات و اصلاح‌طلبان در بستر رونق بود و پرداختن به توسعه سیاسی، پاسخی به مطالبات روز اجتماعی به‌شمار می‌رفت؛ مطالبه‌ای که تا به‌امروز همچنان، پرسش محوری و اساسی در ذهن و ضمیر سیاست‌مداران، جوانان، روشنفکران، پژوهشگران، پرسشگران و دغدغه‌مندان ایرانی است که توسعه سیاسی چیست؟ برای رسیدن به این هدف چه باید کرد و راهبرد اصلی کدام است؟ توسعه سیاسی زیربناست یا روبنا؛ زیربنای آن کدام است و چه نسبتی با توسعه اقتصادی و انسانی دارد؟ آیا می‌توان در روزگار امروز، دولت‌های مدرن را بدون آن تبیین کرد و پیامدهای نبود آن تا به امروز کدام است؟ توسعه سیاسی یک فرایند است و امری تدریجی یا الزامات دیگری دارد و تهدیدهای آن کدام است؟ این پرسش‌ها بار دیگر ظهر روز دوشنبه در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی مطرح شدند. این‌‌بار دونفر از استادان علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، متعلق به دو نسل از تاریخ و سیاست‌پژوهان معاصر ایران به این پرسش‌ها پاسخ دادند: «عبدالعلی قوام»، استادتمام علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه شهید بهشتی و «محمود سریع‌القلم»، پژوهشگر حوزه توسعه، علوم سیاسی و تاریخ معاصر ایران؛ جواب‌هایی که به‌نوبه خود پرسش‌های نوینی را مطرح کرد و به نشستی دو‌ساعته در این دانشکده انجامید؛ که به‌صورت سلسله‌نشست‌های میان‌رشته‌ای توسط «انجمن علمی گروه تاریخ» این دانشگاه برگزار می‌شود. آنچه در ادامه می‌خوانید، روایتی از این نشست است.